Vrouwenkracht
6 april 2018
Geschreven door Barbara Nooder, verloskundige.
Een tijdje terug was het 8 maart, Internationale Vrouwendag. De woorden vrouwenkracht en gelijkheid werden vaak genoemd en dit zette mij aan het denken.
In mijn vak als verloskundige kom ik geregeld met de kracht van vrouwen in contact; het zwanger zijn, het baren van een kindje en de tijd daarna als moeder. Dit zijn allemaal natuurlijke krachten die zich in de vrouw bevinden. Dat is ook één van de mooiste aspecten aan mijn beroep; dat ik daar iedere keer weer getuige van mag zijn.
Ik dacht na over de gelijkheid van vrouwen; dat we dezelfde kansen krijgen als mannen (wat logisch is, lijkt mij), maar ik moest ook direct denken aan de gelijkheid en het respect tussen vrouwen onderling.
Want hoe zit dat precies?
Regelmatig krijg ik te horen van zwangeren dat ze zich door hun vrouwelijke collega’s, vriendinnen, soms hun moeders, etc. niet gehoord voelen. Wanneer ze bij deze personen aangeven dat de zwangerschap hen zwaar valt; ze klachten ervaren en de combinatie zwanger zijn en werken (met soms nog een gezin, sport of andere sociale bezigheden) zwaar vinden, wordt er regelmatig als eerste geroepen: Ja, maar ik kon álles nog toen ik zwanger was! Mijn zwangerschap verliep soepel. Hierdoor voelt mijn zwangere zich niet gehoord. Sterker nog, ze had de moed kwetsbaar te zijn, maar kreeg daarna direct het gevoel te falen.
Lieve vrouwen, waar komt dit vandaan?
Het zwanger zijn an sich is toch al een hele prestatie van je lijf? Het lichaam zorgt voor allerlei veranderingen en aanpassingen zodat je kindje zich zo optimaal mogelijk kan ontwikkelen. Dát alleen al is toch meer dan genoeg om tevreden en trots op te zijn? Tuurlijk begrijp ik dat als de zwangerschap verder geen klachten met zich mee brengt en alles om je heen geen problemen oplevert dat dat fijn is.
Maar, hoe vervelend is het dan voor de gelijke vrouw naast je die zwanger is en dat niet zo ervaart? En dat dan eigenlijk ook niet kan delen? In plaats van: wat rot voor je, misschien moet je even rust nemen, gaat zij naar huis met het idee dat zij als zwangere en als vrouw niet alle ballen hoog kan houden. Dit wordt blijkbaar als ”niet goed” bestempeld. En, hoe is het voor de gelijke vrouwen onder ons die geen gezond kindje op de wereld zetten? Voelen zij zich gelijk?
Iedere vrouw en dus iedere zwangerschap is anders, dit geldt ook voor de bevalling en de tijd daarna. Zo ook met het moederschap. Blijkbaar staat er ergens beschreven hoe je het beste een ”goede” moeder kunt worden of moet zijn en wat daar dan allemaal onder valt. Na vier jaar studie en inmiddels een aantal jaren werkervaring, heb ik dat boek blijkbaar nog niet gelezen. Het is algemeen bekend dat voor het zwanger zijn en het moederschap bepaalde middelen niet genuttigd mogen worden en sommige bezigheden even op zich moeten laten wachten. Maar, verder is het geven van liefde, aandacht en veiligheid voor je kindje toch voldoende?
Iedereen ervaart geluk of het genieten van dingen op zijn eigen manier. Waarom wordt dan in deze periode verwacht dat dat maar op één manier mogelijk is? Namelijk; direct weer werken, sporten, ”er goed uit zien”, direct regelmaat en ritme in je gezin, borstvoeding geven, ”de roze wolk” en noem maar op. Een ”grijze wolk” is ook een wolk en mag er zijn. Sterker nog; het overkomt veel gelijke vrouwen onder ons dat ze het proces van zwanger zijn, de bevalling en de periode daarna niet fijn vinden. Dat het hen zwaar valt of er helaas complicaties optreden.
Dan denk ik nog aan de gelijke vrouwen onder ons die al jaren proberen om zwanger te worden, maar tevergeefs steeds een negatieve zwangerschapstest hebben, de gelijke vrouwen onder ons waarbij de zwangerschap, de bevalling en de periode daarna anders verloopt dan gehoopt. Waar moeten deze gelijke vrouwen tussen alle sociale regels en maatschappelijke verwachtingen terecht? Regelmatig krijg ik te horen dat vrouwen dit nog niet hebben gedeeld met de omgeving. Deels omdat sommigen dit simpelweg nog niet wíllen delen, maar een groot deel omdat ze het niet durven te delen tussen alle ”perfecte” zwangeren en moeders. Ik kan zo nog meer voorbeelden noemen. Ik realiseer me daarbij ook goed dat ik dit niet te ver moet veralgemeniseren, want gelukkig zijn er ook veel cliënten van mij die zich wel gehoord voelen en de juiste steun krijgen.
We hebben allemaal één doel en die is voor alle vrouwen gelijk: een gezond kindje op de wereld zetten.
Die hele periode is al spannend genoeg, dus lieve vrouwen wees lief voor elkaar en help elkaar een beetje.
Het geboorteproces is niet een wedstrijd of een competitie. Het is een verandering in je leven; een nieuwe fase. Als straks je kindje geboren wordt wil je toch het liefste dat deze omringd is door lieve en warme mensen? En dat het zichzelf mag zijn en daarmee geaccepteerd wordt? Laten we daar dan met elkaar een begin mee maken.